PROMOTORZY – Lubelski Kongres Kultury

Emilia Lipa

zbierzmy się!

Krzysztof Żuk

Lubelska kultura zmienia się jak nasze miasto. W roku jubileuszu 700-lecia nadania Lublinowi praw miejskich twórcy, instytucje i organizacje pozarządowe stworzyły unikalny program obchodów. Jaki impuls da lubelskiej kulturze rok jubileuszu? Jak będą wyglądać obchody 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości, której kolebką był Lublin i kolejna wielka rocznica, 450-lecie zawarcia Unii Lubelskiej? Zbierzmy się na Lubelskim Kongresie Kultury i porozmawiajmy o kulturze, która jest miastem, wolnością i przyszłością!

Adam Kalbarczyk

Tworzenie kultury w szkole (w szczególności teatru szkolnego) jako zadanie edukacyjne szkoły najpełniej odpowiadające na wyzwania współczesności (kształcenie umiejętności projektowania, tworzenia, odkrywania, ewaluacji, myślenia krytycznego, problemowego i empatii, pracy zespołowej, korelacji międzyprzedmiotowych i interdyscyplinarności oraz kształtowania postaw otwartości, tolerancji, rozumienia innych osób i kultur, świadomego działania, odpowiedzialności za siebie i innych). Szkoła kreatywności jako odpowiedź na szkołę encyklopedyczną. Otwarta szkoła tworzenia kultury jako alternatywa wobec zamkniętej szkoły odtwarzania wiedzy.

Darek Figura

Do udziału w dyskusji chcemy zaprosić lubelską młodzież aktywną na polu kulturalnym (licealistów, którzy są młodymi menedżerami kultury i artystami) i porozmawiać z nimi jak oni postrzegają kulturę i sztukę, czego od niej oczekują oraz do czego dążą w swoich własnych działaniach. Na ile inicjatywy podejmowane przez młodzież są świadome i wynikają z głębokiej refleksji, a na ile jest to spontaniczna energia twórcza. Czy ważniejsze jest edukowanie do kultury czy odpowiadanie na potrzeby? W ramach panelu chcemy oddać głos młodzieży. Będzie to także swoista możliwość kontynuacji dyskusji, którą kilka lat temu Fundacja TEAM Teatrikon rozpoczęła prowadząc wśród lubelskiej młodzieży badania jakościowe „Licealiści a kultura”: https://issuu.com/teatrikon/docs/badania_licealisci_a_kultura

Jerzy Norkowski

W pewnym sensie odnieść można wrażenie, że sytuacja kulturalna w kraju i w naszym mieście przypomina tę z początków XX w. Wówczas rewolucja przemysłowa oddalała młodzież od uznanych artystycznych autorytetów. Dziś, na początku XXI w. galopująca rewolucja cyfrowa zmienia całkowicie sposób komunikacji, budowania więzi międzyludzkich, a co za tym idzie istotnych fundamentów kultury. Jako młodzi ludzie stawiamy pytania: czy jest przestrzeń na te nowe formy działań? Czy i jak możliwe jest wspieranie oddolnych działań nieformalnych grup artystycznych?

Olga Łuczkiewicz

Chcę poruszyć kwestię sztuki niskobudżetowej, domowej i samozwańczej, często recyklingowej. Tak często z podziwem patrzmy na ludzi, którzy urzeczywistniają wytwory swojej wyobraźni. To bardzo wygodne móc przebierać w materiałach i środkach tak, by dobrać te najlepsze do realizacji koncepcji. Jednak nie każdy może sobie na to pozwolić. Ten temat jest o tym, że można i w drugą stronę: z tego co mamy pod ręką stworzyć projekt, instalację, dzieło sztuki… Przy odrobinie kreatywności i uporu każdy bez względu na sytuację społeczno-ekonomiczną może zostać artystą. Problem bardzo często pojawia się na najbardziej podstawowym etapie tego procesu: na uświadomieniu sobie własnego potencjału i własnych możliwości. Trzeba także nauczyć się dostrzegać potencjał w rzeczach -tych które są a nie tylko tych, które mogłyby być. Trzeba uczyć tego innych, otwierać im oczy na to, co sami już widzimy. Chciałabym zastanowić się nad tym jak można w naszym mieście zachęcać ludzi do podejmowania działań artystycznych "mimo wszystko". Tworzyć przestrzenie dla osób, którym wydaje się, że nie mają szans, są przytłoczone brakiem perspektyw i brakiem wiary w siebie z różnych powodów- ekonomicznych ale również psychologicznych (traumy, przemoc, zaburzenia, czy zwykła nieśmiałość). Tutaj pojawia się również terapeutyczny wymiar sztuki (zwłaszcza tej aktywnej), jej możliwie pozytywny wpływ na każdy inny wymiar naszego życia.

Małgorzata Kruszyńska, Karolina Suska

W proponowanym przez nas panelu chcemy skoncentrować się na prokobiecej, kulturalnej inicjatywie, która od jakiegoś czasu dojrzewa w naszych umysłach. Mając kilkuletnie doświadczenie w prowadzeniu działań kobiecych, chcemy zaproponować uczestniczkom panel dyskusyjny skupionych wokół kultury, miasta i rozwoju. By nasze przyszłe działanie było umiejscowione na właściwych torach, chcemy podczas kongresu stworzyć płaszczyznę do rozmowy o tym co dla kobiet w Lublinie jest ważne, czego im brakuje, w czym chciałby się rozwijać. W trakcie panelu chcemy zastanowić się nad kulturotwórczą rolą kobiet, miejscem i rolą kobiet w przestrzeni publicznej oraz różnorodnymi podejściami w definiowaniu terminu „kobiecość”. Pragniemy również zainspirować kobiety do wszechstronnego rozwoju, spełniania marzeń, zaangażowania w życie społeczne i kulturalne. Dlatego już dziś zapraszamy wszystkich zainteresowanych do kreowania wspólnie z nami nowej, lubelskiej, prokobiecej inicjatywy kulturalnej. Sprawmy razem, by Lublin dostrzegał Kobiety, a Kobiety na nowo dostrzegały i odkrywały Lublin.

Magdalena Łuczyn

Pomijanie wkładu kobiet w rozwój kulturalny miasta jest faktem. Świadczy o tym chociażby brak nawiązania do kobiecych postaci historycznych w materiałach promujących jubileusz nadania praw miejskich Lublinowi. Intencjonalność jest w tej sytuacji drugorzędna, najistotniejszy jest fakt, iż podczas procesu decyzyjnego mającego wyłonić osoby najważniejsze dla kultury miasta, wkład kobiet został pominięty. Chcemy naświetlić ten problem proponując spotkanie dotyczące widoczności kobiet jako istotnych postaci kreujących kulturę Lublina. W sposób rzeczowy przypomnimy o kobietach zasłużonych dla kultury Lublina. Metodą pracy warsztatowej zastanowimy się nad włączaniem narracji kobiet i o kobietach do głównego nurtu debaty publicznej.

Maciej Misztal

Czy kino może pobudzać do działania, wspomagać budowanie wspólnoty, rozwijać kompetencje społeczne odbiorców? Jak można wykorzystać film do pracy z lokalną społecznością? Jak konstruować ofertę kulturalną i jakie działania wprowadzać, by dotrzeć do widza i pobudzić w nim aktywność? Chcemy skupić się na zbadaniu już istniejących form wykorzystywania kina do pracy ze społecznością lokalną, wyciągnąć wnioski z naszych doświadczeń zawodowych i opracować strategię prowadzącą do dalszego rozwoju metod pracy z publicznością.

Łukasz Siatkowski

Międzynarodowa konwencja praw człowieka mówi, że prawo do kultury powinno być powszechne i stanowi ważny element walki z wykluczeniem i dyskryminacją. Aktualnie na całym świecie żyje niemal miliard osób niepełnosprawnych, z czego w samej Polsce ponad 4,7 miliona. Zagadnienie uczestnictwa w kulturze osób niepełnosprawnych, zarówno jako twórców i odbiorców staje się więc bardzo ważną kwestią. Mimo, że ilość instytucji kultury w naszym kraju dostępnych dla osób niepełnosprawnych rośnie, to jest ich nadal bardzo mało, ważne jest również korzystanie z dobrych praktyk realizowanych w innych miastach i krajach. Czy traktujemy osoby niepełnosprawne wyłącznie jako odbiorców kultury czy chcemy widzieć w nich również twórców? Czy chcemy i mamy możliwości stworzyć im warunki do swobodnego odbioru kultury? Czy jesteśmy w stanie włączyć osoby niepełnosprawne w rytm życia kulturalnego w naszym mieście i jak poprawić jego dostępność? Ile wysiłku wkładamy w budowanie świadomego i otwartego społeczeństwa? Mam nadzieję, że wspólnie odpowiemy na te pytania a uzyskane wnioski będą wstępem do zbudowania płaszczyzny porozumienia pomiędzy osobami z ograniczeniami w dostępie do kultury, lokalnymi artystami i organizacjami kulturalnymi w naszym mieście.

Konrad Kurowski

Miejsce i specyfika rozwoju tańca współczesnego w perspektywie obecnej oferty edukacyjno-kulturalnej miasta Lublin

Joanna Dominika Belzyt

Studencki Ogólnopolski Festiwal Teatralny „Kontestacje” powstał 13 lat temu, a wyrósł ze Studenckiej Wiosny Teatralnej. „Kontestacje”, a więc krytyczne spojrzenie na zastaną rzeczywistość, to sprzeciw, a wręcz bunt wobec ogólnie przyjętych norm i wartości, ukazanie teatru jako medium mogącego ten sprzeciw wyrazić najpełniej. Nazwa „Kontestacje" w zamierzeniu miała odzwierciedlać działalność teatrów niezależnych, sprzeciwiających się utartym schematom funkcjonowania w rzeczywistości i konformizmowi. Czy jednak nadal tak jest? Czy teatry studenckie mają co kontestować? Na ile nazwa festiwalu jest jeszcze zasadna i według jakiej idei tworzy się dziś teatr studencki, jeśli nie z potrzeby buntu przeciwko rzeczywistości? Te zagadnienie chcemy poruszyć w szerszej dyskusji, nie tylko wśród studentów tworzących teatr, lecz także wśród widzów i osób związanych ze środowiskiem kultury.

Bożena Modzelewska

Projekt miałby propagować ideę czytelnictwa, rozwijać pasje czytelnicze oraz literackie. Skierowany jest do różnych grup wiekowych. Czytelnia to miejsce w centrum miasta, otwarte, nowoczesne – zaprzeczenie wizji tradycyjnej biblioteko-czytelni.

Grzegorz Reske

Mapa instytucji kultury i ich społecznych powinności podlega w ostatnich latach nieustannym zmianom. Z jednej strony środowisko kultury mocno odpowiedziało na zapotrzebowanie działań dla zmian społecznych, z drugiej, instytucje kultury angażują się w działania o skali masowej, zapewniającej rozrywkę i zmieniającej wizerunek miasta. Zastanówmy się, czy na tej nowej mapie jest miejsce dla niezależnej instytucji nastawionej na eksperyment – działanie nastawione na twórcze ryzyko i dające szansę na twórczy „błąd”, przestrzeń która pozwoli łączyć rozmaite dziedziny i wyzwoli zarówno twórców jak i odbiorców z „szufladkowania” działań. Jak powinna wyglądać przestrzeń dla swobodnej pracy artystów łączących teatr, choreografię, sztuki wizualne, muzykę; twórców działających na przecięciu tych dziedzin i wypracowujących nowe propozycje artystyczne? Przestrzeń, która dbałaby o rozwój języka opisującego te zjawiska a publiczności dała możliwość wglądu w proces artystycznej pracy? Jak takie miejsce powinno pozycjonować swoje istnienie wobec innych operatorów na kulturalnej mapie i jakie korzyści z tego miejsca mogą mieć pozostałe instytucje? W dyskusji (poprzez Skype’a) wezmą udział przedstawiciele wybranych ośrodków artystycznych z Europy Środkowej, dzieląc się dobrymi praktykami i ostrzegając przed pułapkami z którymi przyszło się im mierzyć w swoich lokalnych praktykach instytucjonalnych.

Marta Nazaruk-Napora

Lubelski Kongres Kultury poruszać będzie wiele wątków związanych z obszarem kultury, które mniej lub bardziej krążyć będą także wokół badań. Na pojawiające się pytania np. dotyczące animacji kulturalnej, (nie)uczestnictwa w kulturze, potrzeb kulturalnych mieszkańców, odbioru inicjatyw społeczno-kulturalnych można odpowiadać poprzez podjęcie rzetelnych badań. W naszej dyskusji chcemy porozmawiać o tym: dlaczego w Lublinie, mimo wzrastającej lawinowo liczby inicjatyw kulturalnych, jest wciąż tak mało badań nad kulturą? Czy badania kultury są miastu potrzebne? A jeżeli tak, to w jaki sposób je prowadzić, by instytucje kultury, artyści i odbiorcy mogli na tym skorzystać? W jaki sposób udostępniać (publikować) ich wyniki, tak by miały szansę dotrzeć do jak największej liczby zainteresowanych nimi osób, a jednocześnie by były one postrzegane jako źródło rzetelnej wiedzy? Chcemy przedstawić korzyści z prowadzenia różnego typu badań, a także zastanowić się nad tym, jaka strategia w badaniach lubelskiej kultury okazałaby się najwartościowsza, tj. jak badać kulturę, aby informacje, które na tej podstawie uzyskamy, stanowiły realną pomoc dla funkcjonowania różnego rodzaju instytucji kultury oraz inicjatyw kulturalnych. Zakładamy w dyskusji podejście interdyscyplinarne, włączające różne doświadczenia. Zależy nam, aby dyskusja i pojawiające się w niej kierunki mogły stanowić zaczyn do stworzenia lubelskiego obserwatorium kultury.

Andrzej Stawicki

Agnieszka Wójtowicz

zbierzmy się!

Justyna Kieruzalska, Karolina Jakóbczak

Osoby słyszące mają swobodną styczność z Światem Kultury i Sztuki. A co z osobami Głuchymi, które przez całkowity brak słuchu mają ograniczony dostęp do Świata Kultury i Muzeów? Osoby Głuche posługują się Polskim Językiem Migowym (PJM) i nie zawsze dobrze znają język polski oraz jego gramatyczno-ortograficzne zawiłości. Co za tym idzie, mają ogromne bariery komunikacyjne w różnych instytucjach kulturalnych i muzeach. Chcemy przede wszystkim podkreślić problem, jakim są bariery komunikacyjne dla Głuchych, a właściwie brak możliwości ich likwidacji w takich miejscach. Głusi mają dość ograniczony dostęp do instytucji kultury (teatr, wystawy z przewodnikiem, muzea, biblioteka, etc), co skutkuje brakiem zainteresowania uczestnictwem, bądź brakiem możliwości pomocy ze strony instytucji (nawet jeśli oferta kulturalna jest ciekawa i bogata). Często brakuje świadomości o zasadach savoir-vivre wobec osób Głuchych, wiedzy jak należy dostosować się do specyficznych potrzeb odbiorców z wadą słuchu. Co należy zrobić, żeby uczestnictwo Głuchych w instytucjach było większe? Jakie narzędzia są potrzebne do zbudowania relacji między instytucją a odbiorcami z wadą słuchu? Na te i wiele innych pytań postaramy się opowiedzieć podczas Lubelskiego Kongresu Kultury w Lublinie! My nie chcemy wykluczenia, my chcemy pełnej informacji. Jesteśmy głuche, ale tak samo jak i wszyscy chcemy żyć w Świecie Kultury!

Paulina Kempisty

Kultura jest tym, co nas otacza i tym, co sobą reprezentujemy. Warto więc o nią zadbać. Lubelski Kongres Kultury jest okazją do sprawdzenia tego, co w tej sferze wymaga zmiany, wyrazić własne zdanie, spotkać ludzi, którzy myślą podobnie lub zupełnie inaczej. Skorzystajmy więc z okazji i porozmawiajmy o przyszłości. Zbierzmy się!

Agata Sztorc

Przed nami okazja do zaprojektowania kształtu lubelskiej kultury! Jej przyszłość zaczyna się przecież już dziś. Młodzi, wspólnie stwórzmy okazję do rozwoju i współdziałania, prezentacji swoich dokonań i wymiany doświadczeń. Jak zapewnić studentom możliwość realizacji swoich pomysłów? Co zrobić by młodzi ludzie mogli znaleźć pracę w kulturze? W jaki sposób połączyć ze sobą różne środowiska studenckie? Jak promować twórczość młodych?

Waldemar Tatarczuk

zbierzmy się!

Izabela Pastuszko

"Kultura jest tym, co sprawiło, że człowiek stał się czymś innym niż tylko przypadkowym wydarzeniem w przyrodzie." (A. Malraux) Sprawmy razem aby lubelski Kongres Kultury stał się wyjątkowym, nieprzypadkowym spotkaniem ludzi, którzy chcą ze sobą rozmawiać.

Marta Kurowska

zbierzmy się!

Karol Rębisz

Warto uczestniczyć w Kongresie dla samej wymiany idei, myśli i spostrzeżeń na temat tego jaka kultura jest wokół nas i jaka będzie w przyszłości. To co zawiera się w moim myśleniu o kulturze, to przede wszystkim przestrzeń pomiędzy ludźmi którzy ją tworzą, a kulturę tworzy każdy, świadomie lub zupełnie nieświadomie. Więc każde spotkanie z osobami, szczególnie świadomymi swojej roli jest cenne; bez tych spotkań, bez wymiany myśli pomiędzy uczestnikami życia publicznego, żadnej kultury nie może być.

Tomasz Bielak

zbierzmy się!

Andrzej Kapusta

bez nas nie ma miasta!

Sławomir Księżniak

Przestrzeń kultury powinna być przestrzenią twórczości, wolności i eksperymentu. Czy w Lublinie jest to jeszcze możliwe? Czy potrzebujemy miejsca w którym będziemy mogli się spierać o najważniejsze wartości kultury? Czy jesteśmy w stanie zebrać się, by wspólnie decydować o przyszłości? Czy możliwy jest szeroki, oddolny ruch w kulturze naszego miasta i dla kultury tego miasta? Czy podczas Kongresu będziemy mieli szansę poszerzyć tę przestrzeń? Czy możliwe jest by poziom zaufania społecznego wokół kultury pozwolił nam rozbudować kapitał ponadśrodowiskowy i uruchomił nową energię dla miasta? Czy pojęcia takie jak odpowiedzialność, szczerość, współdecydowanie mają możliwość zaistnieć, zakorzenić się na dobre i stać się czymś stałym? Czy nie grozi nam fasadowość? Dlaczego stawiam tyle pytań? Bo mam szczerą nadzieję że Kongres na którym się spotkamy w czerwcu pozwoli mi znaleźć odpowiedź. Czy zbierzemy się?

Agnieszka Ziętek

Lubelski Kongres Kultury to miejsce spotkania i wymiany doświadczeń wszystkich, dla których miasto stanowi zarówno przestrzeń codziennego działania, ale także obszar namysłu i krytycznej refleksji. To forum wymiany wiedzy, spostrzeżeń i doświadczeń pomiędzy przedstawicielami różnych środowisk, zarówno reprezentujących sferę kultury, ale także inne obszary życia społecznego. To wreszcie okazja do spotkania i porozmawiania o problemach (kulturowych, społecznych, politycznych,) „rozgrywających” się w obrębie tego, co miejskie. Aktywność i działania podejmowane w sferze kultury stanowią ważny mechanizm stymulujący postawy społecznego zaangażowania oraz rozwój istotnych wartości, takich jak społeczne zaufanie, umiejętności współpracy, otwartość, poczucie sprawstwa i wpływu na otaczającą rzeczywistość. Jest to także obszar wyzwalania szeroko rozumianego potencjału/kapitału obywatelskiego, współtworzenia w pełni demokratycznej sfery miejskiej. Z tej perspektywy istotna staje się zatem kwestia konstruowania pola do jak najszerszej partycypacji społecznej i aktywizacji lokalnej, realizowanych m.in. w ramach kultury uczestnictwa oraz miasta obywatelskiego. Mam nadzieję, że Kongres będzie okazją zarówno do wymiany doświadczeń i obserwacji w tym zakresie, ale również do wypracowania konkretnych rozwiązań i sposobów działania.

Agnieszka Wojciechowska

Miasto to my! Zatem zbierzmy się i pogadajmy - o mieście, o kulturze, o publiczności, o wyzwaniach przyszłości, o uczestnictwie i o czym tylko będziecie mieli chęć podyskutować.

Magdalena Długosz

Mamy w rękach potężne narzędzie. Niektórym kultura wydawać się może czymś słabym i zbędnym, nic jednak bardziej mylnego - bez niej świat jest chaosem, brak w nim wartości, cywilizacji, udogodnień i odkryć. Kultura to ekspresja i kreatywność. Każda i każdy z nas współtworzy ją na co dzień, nie zawsze mając tego świadomość. To nasze otoczenie, nasz czas, nasze życie i byśmy je kształtowali najlepiej jak można - dla siebie, a nie przeciw sobie - potrzebujemy stale o tym rozmawiać. Kongres jest taką okazją. Spotkajmy się więc wszystkie i wszyscy, poznajmy się i dyskutujmy, proponujmy i twórzmy! Bez nas nie ma kultury, bez nas nie ma społeczeństwa, bez nas nie ma miasta.